göz — is. 1. İnsan və heyvanda görmə orqanı. Qara gözlər. Ala gözlər. İri göz. – Xumar xumar baxmaq göz qaydasıdır; Lalə tək qızarmaq üz qaydasıdır. M. P. V.. Arvad . . yaşarmış gözlərini silib ərinin qabağında döyükə döyükə qaldı. S. Rəh.. Göz ağı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
göz-qaş — top. Gözlər və qaşlar bir yerdə. Göz qaşı qara qız. – Dağların başı qardır; Üstündə daşı vardır; Burdan keçən gözəlin; Əcəb göz qaşı vardır. (Bayatı). <Qurban:> Mən kimdən əskiyəm? Bu mənim qəddü qamətim, bu mənim göz qaşım. Ə. H.. Göz qaş… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gözəl — sif. 1. Sifətinin cizgiləri, bədəninin tənasübü, qaş gözü qüsursuz olan; göyçək. Gözəl uşaq. – <Xor:> Xəlvət meşə arasında; Bir gözəl qız tapmışıq. C. C.. <Zaqs müdiri> Zeynalın Mehriban kimi gənc və gözəl bir qadını boşamasına bir… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qaş — is. 1. İnsanın gözləri üstündə qövs şəklində uzanan tüklərdən ibarət xətt. Qara qaş. Çatıq qaşlar (bitişik qaşlar). Qələm qaş (incə və gözəl cizgili qaş). Kaman qaş (qövs şəkilli qaş). Qaşı kaman (qaşları qövs şəklində olan). – Ey könül, qədrini… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gözəgəlimli — 1. Bax gözəgələn. . . Bu solğunluğu <Çimnazın> qara qaş gözünü daha gözəgəlimli göstərirdi. Ə. Ə.. 2. Bax gözədəyən. Gözəgəlimli qız … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
Шушанын даглары башы думанлы — К сожалению, в вашем браузере отключён JavaScript, или не имеется требуемого проигрывателя. Вы можете … Википедия
işarə — is. <ər.> 1. Əlamət, nişanə, iz. Övrətlərimizin indiki əhvalını nəzərə alsaq, . . bir işarə də tapa bilmərik ki, arvadlarımızın hüququ kişilər tərəfindən pozulmuş ola. C. M.. // Rəmz, emblem. Oraq kəndliyə, çəkic də fəhləyə işarədir. S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kirişmə — f. əsli a. 1) qaş göz oynatma, qaş gözlə işarə etmə, him cim etmə; 2) naz, qəmzə; him cim … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ima’ — ə. him cimlə bildirmə, işarə ilə anlatma qaş göz etmə, him cim … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
naəhl — sif. <fars. na. . . və ər. əhl> Ləyaqətsiz, yaramaz, tərbiyəsiz, qanmaz. Naəhl adam. // İs. mənasında. Danışdın qaş göz ilə hər ötən naəhl ilə, zalım! Q. Z.. Naəhl olana mətləbi qandırmaq olurmu? M. Ə. S.. Nakəslər və naəhllər ilə dəxi… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti